Saya janji nak bawa dia ke Aquaria KLCC lepas berkhatan. Tiap-tiap hari dia tanya bila boleh pakai seluar sebab bila dah boleh pakai seluar barulah boleh pergi Aquaria..
Tiap-tiap hari cuba pakai seluar nak tengok dah ok ke belum. Bila masih terasa sakit dan ngilu, muka dia memang frust sebab maknanya masih belum boleh pergi Aquaria.
Lepas tu timbul pulak cerita nak beli headphone. Ntah mana ntah dapat idea nak benda alah tu saya pun tak tahu. Dia kata beli benda tu tak payah tunggu pakai seluar sebab pakai kat telinga. Mama je pergi beli untuk adik. Bila balik kerja dia akan tanya dah beli ke belum. Setiap hari jugalah saya bagi alasan tangguh beli benda alah tu. Saya bukan kedekut tapi benda tu tak penting dan tak banyak guna pun. Selagi boleh delay, saya delay..mana tau dia lupa ke tukar fikiran ke nanti..:)
Tak lama lepas tu nak beli tab la, PSP la handphone Samsung Galaxy SIII pun masuk senarai juga..macam2 betul..ambil kesempatan atas kesakitan berkhatan nampaknya budak ni..kalau kata tak boleh nanti panjang pula ceritanya. Saya iyekan saje tapi tak berjanji pun akan beli. Layankan aje la orang tengah sakit...:)
1 comment:
Janji harus ditepati, bukan dicapati! Lebih-lebih lagi janji dengan anak-anak...
Post a Comment